Dlaczego kultura powinna stać się elementem bezpieczeństwa narodowego Ukrainy?

Imperium Rosyjskie zawsze przywłaszczało sobie naszą historię i próbowało zniszczyć naszą kulturę, a tym samym naszą tożsamość. W trzecim roku rosyjskiej inwazji na Ukrainę na pełną skalę wyraźnie skrystalizowało się przekonanie, że kultura jest kluczowym elementem naszego bezpieczeństwa narodowego.

Komponent kulturowy okazał się nie mniej ważny niż militarny czy gospodarczy, gdyż to poprzez kulturę kształtuje się tożsamość narodowa, samoświadomość i stabilność narodu. Stało się jasne, że celem rosyjskiej agresji jest nie tylko zajęcie terytorium, ale także zniszczenie ukraińskiego dziedzictwa kulturowego, języka i tożsamości, co czyni wymiar kulturowy jednym z kluczowych czynników tej wojny.

Wojna rzuciła Ukrainie wyzwanie i dała nam okazję do ponownego przemyślenia tego, kim jesteśmy. Nasi artyści ciężko pracują również, aby dokumentować zbrodnie wojenne, przekazywać ból i nadzieję narodu, inspirować nas i jednoczyć. Ich dzieła stały się już częścią naszej zbiorowej pamięci i globalnego dialogu. Przekazują światu naszą historię, walkę i wiarę w zwycięstwo.

Kultura to coś więcej niż tylko sztuka. To język, w którym opowiadamy naszą historię. To sposób, w jaki rozumiemy siebie i nasz związek ze światem. Jak zauważył amerykański badacz Clifford Geerts, kultura to „sieć znaczeń”, które wspólnie splatamy. A ta sieć pomaga nam dziś zachować jedność i stawić czoła wyzwaniom. Jest to łańcuch łączący naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Rosja próbuje wymazać naszą tożsamość, ale każda piosenka, każde zdjęcie, każda książka udowadnia, że ​​żyjemy. Muzea, teatry, festiwale sztuki to nie tylko przeszłość. Tu chodzi o naszą przyszłość. Kultura jest tym, co nas chroni, inspiruje i jednoczy. To źródło, z którego czerpiemy siłę do walki i nadzieję na lepsze jutro.

Wojna zniszczyła wiele zabytków, ale zrobimy wszystko, aby je odrestaurować i zachować. Digitalizacja dziedzictwa, tworzenie warunków dla ochrony zabytków to nie tylko teraźniejszość. Jest to inwestycja w przyszłość.

Nasi artyści od dawna wypowiadają się w naszym imieniu na międzynarodowych platformach. A ta dyplomacja kulturalna nabiera tempa. W czasach, gdy słowa nie przekonują, sztuka może dotrzeć do serca każdego człowieka. Poprzez muzykę, film czy sztuki wizualne możemy przekazać światu to, co trudno wyrazić werbalnie.

Kultura żyje w każdym z nas. To jest w naszym języku, w naszych tradycjach, w sposobie, w jaki się wspieramy. Kiedy czytamy ukraińskie książki, słuchamy muzyki, odwiedzamy wystawy, stajemy się częścią tej walki. Chronimy to, co próbują zniszczyć.

Każdy z nas jest kustoszem kultury i naszym wspólnym obowiązkiem jest uczynienie jej jeszcze silniejszą.

Rok 2025 będzie rokiem ochrony i wytrwałości .

Musimy nie tylko chronić to, co już istnieje, ale także tworzyć nowe. Będziemy działać, aby kultura była dostępna dla każdego Ukraińca, niezależnie od tego, gdzie obecnie się znajduje. Chcemy, aby muzykę ukraińską słychać było w każdym domu, aby każde dziecko poznało naszą historię, aby o naszej wyjątkowości mówiło się w każdym zakątku świata.

Wszystkie te czynniki powodują, że w 2025 roku na poziomie legislacyjnym zostanie ustanowiona norma – „Kultura jest integralną częścią naszego bezpieczeństwa narodowego”.

LUDOBÓJSTWO

Federacja Rosyjska realizuje politykę całkowitej i nieodwracalnej „integracji nowych terytoriów z Federacją Rosyjską” poprzez częściową eksterminację Ukraińców jako narodu i ich asymilację. W tym celu kraj agresor celowo niszczy i plądruje dziedzictwo kulturowe Ukrainy.

W ramach tej polityki Federacja Rosyjska organizuje i prowadzi nielegalne wykopaliska archeologiczne, niszczenie warstwy kulturowej, usuwanie wartości kulturowych i wynoszenie ich poza czasowo okupowane terytoria Ukrainy.

Tylko pomyślmy: nie mówimy o tysiącach, a nawet dziesiątkach tysięcy, ale o dwóch milionach eksponatów muzealnych, które pozostały na czasowo okupowanych terenach.

Działania takie mają na celu zawłaszczenie ukraińskich wartości kulturowych i utworzenie specjalnej przestrzeni społeczno-kulturowej, która zaprzecza ukraińskiej obecności historycznej na terytoriach czasowo okupowanych ze względu na nacisk na ich „wyjątkowo rosyjską przeszłość”, co wzmacnia skuteczność zamiarów Federacji Rosyjskiej polegającej na przymusowej asymilacji miejscowej ludności.

Konsekwencją takiej polityki będzie skomplikowanie przyszłego procesu reintegracji i przywrócenia jedności kraju.

W takich warunkach dokumentacja i dochodzenie karne w sprawie przestępstw, które prowadzi dziś Ukraina, są ważne dla skutecznej ochrony dziedzictwa i zapewnienia procesów odpowiedzialności, odszkodowania za szkody i stabilności.

Ponadto procesy te wymagają zaangażowania dużej liczby aktorów – organów ścigania, organów ścigania, ekspertów, przedstawicieli społeczności akademickiej, obrońców praw człowieka itp. – zasobów i czasu, które w warunkach konfliktu zbrojnego są dziś nie w pełni możliwe dla Ukrainy. W związku z tym szczególnie istotna staje się kwestia stosowania instrumentu sankcyjnego.

SANKCJE

Wprowadzenie sankcji oznacza wprowadzenie mechanizmu zapobiegawczego mającego na celu zapobieganie przyszłym naruszeniom.

Wprowadzenie sankcji wobec przedstawicieli sektora kulturalnego państwa okupującego stworzy międzynarodowy precedens dla ochrony dziedzictwa kulturowego i przyczyni się do zwiększenia efektywności międzynarodowej kontroli nad przepływem wartości kulturowych.

Dla rosyjskich naukowców, badaczy i archeologów indywidualne sankcje będą miały poważne konsekwencje zawodowe. Będzie to obejmować zakaz udziału w międzynarodowych konferencjach i sympozjach naukowych, zakończenie współpracy naukowej z instytucjami międzynarodowymi oraz brak możliwości publikowania wyników badań w międzynarodowych publikacjach naukowych.

Ponadto osobom naruszającym przepisy grożą ograniczenia w dostępie do międzynarodowych dotacji i finansowania, a także zakaz wjazdu do krajów wspierających politykę sankcji prowadzoną przez Ukrainę.

Tym samym rosyjscy naukowcy i badacze nie będą mogli stać się skutecznym narzędziem miękkiej siły, którą Federacja Rosyjska aktywnie wdraża zarówno na Ukrainie, jak i na terytorium innych krajów, przekonując ich o konieczności ustępstw terytorialnych poprzez udowodnienie powiązania terytoriów okupowanych z Federacją Rosyjską.

Polityka sankcyjna stanie się nie tylko narzędziem kary, ale także mechanizmem kształtowania nowej międzynarodowej praktyki ochrony wartości kulturowych. Stworzy realne dźwignie wpływu na sprawców naruszeń i zapobiegnie dalszej kradzieży dziedzictwa kulturowego Ukrainy, ustanawiając jasne granice odpowiedzialności i konsekwencje ich naruszenia.

CELE

Ważne jest, aby żadne przestępstwo przeciwko dziedzictwu kulturowemu nie pozostało bezkarne. Obejmuje to dokumentowanie przestępstw, nakładanie sankcji na osoby odpowiedzialne, śledzenie skradzionego mienia na całym świecie i prowadzenie dochodzeń karnych w różnych jurysdykcjach.

Mykoła Toczycki, Minister Kultury i Komunikacji Strategicznej Ukrainy