Władze rosyjskie podżegają do ludobójstwa Ukraińców i dokonują go

Sytuacja dotycząca rosyjskiej inwazji

Międzynarodowa ekspertyza prawna podkreśla: Państwa mają obowiązek temu zapobiegać!

Od początku rosyjskiej agresji na Ukrainę na pełną skalę minęły już ponad trzy miesiące. Ukraina walczy na wszystkich frontach – wojskowym, dyplomatycznym, gospodarczym, humanitarnym. A to, co bezwzględny wróg robi na naszej ziemi – bardzo często okrucieństwo i podstępność nie znają granic – trudno opisać zwykłymi słowami.

Ale w tym przypadku istnieją jasne, jednoznaczne definicje prawne. Niniejszy raport to „Niezależna analiza prawna naruszenia przez federację rosyjską Konwencji o ludobójstwie na Ukrainie i obowiązku jego zapobiegania”, której podsumowanie oferuje Państwu Ukrinform, opracowane przez dwie znane instytucje ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. W skład zespołu autorskiego wchodzą znani specjaliści prawa humanitarnego, w tym ci, którzy pracowali w międzynarodowych trybunałach zajmujących się zbrodniami ludobójstwa.

Mimo całej naukowej rzetelności język, w jakim prezentowane jest to dzieło, jest zaskakująco jasny i przejrzysty. Teza za tezą, argument za argumentem – wszystko się splata, splecione w jeden łańcuch z niefortunnym wnioskiem: rosja w tej wojnie – jest twórcą  ludobójstwa. Oznacza to, że wszystkie państwa, które podpisały Konwencję o ludobójstwie z 1948 r., muszą wystąpić w obronie ludności Ukrainy.

Przedmowa

Niniejszy raport jest pierwszym, który porusza jedną z najbardziej kontrowersyjnych i znaczących kwestii rosyjskiej inwazji na Ukrainę: czy

ta wojna ma cechy ludobójstwa. W miarę trwania walk nowoczesne narzędzia pozwalają na zbadanie problemu i ustalenie prawdy.

Ponieważ słowo ludobójstwo jest tak często używane – i równie często kwestionowane – niepraktyczne jest pozostawienie swobody interpretacji w jego definicji. Bezwzględnie konieczne jest uwzględnienie stanu faktycznego przy wykorzystaniu nowoczesnych metod śledczych oraz analizy prawnej opartej na obowiązującym prawie.

Jest to projekt Instytutu New Lines i Centrum Raoula Wallenberga, które zgromadziły trzy grupy ekspertów w celu oceny tematu. Należą do nich zespół prawników i ekspertów od ludobójstwa, grupa badaczy przetwarzających informacje z otwartych źródeł oraz grupa językoznawców, którzy byli w stanie korzystać z szerokiej gamy źródeł pierwotnych już dostępnych w wyniku tej wojny - przechwycone wiadomości i zeznania.

Instytut New Lines i Centrum Raoula Wallenberga wykonały znaczną pracę w sprawie ludobójstwa Rohingya i Ujgurów, w tym pierwszy raport o ludobójstwie w Xinjiang w rozumieniu Konwencji o ludobójstwie z 1948 roku.

Doszliśmy do wniosku, że rosja jako państwo jest odpowiedzialna za naruszenie Artykułu II i Artykułu III(c) Konwencji o ludobójstwie, których jest zobowiązana przestrzegać. Doszliśmy również do wniosku, że bez wątpienia istnieje bardzo poważne ryzyko ludobójstwa, co pociąga za sobą obowiązek państw do zapobiegania mu na podstawie art. I Konwencji o ludobójstwie.

To pierwszy tego typu raport, ale nie ostatni. Mamy nadzieję, że po nim będą inne.

dr Azim Ibrahim,

Dyrektor Inicjatyw Specjalnych

Instytut Strategii i Polityki Nowych Linii

Waszyngton, USA

Streszczenie

Niniejszy raport zawiera niezależne badanie dotyczące naruszenia przez Rosję Konwencji o ludobójstwie podczas inwazji na Ukrainę, w którym stwierdzono:

1) wystarczające podstawy do uznania, że ​​rosja jest odpowiedzialna za (I) bezpośrednie i publiczne podżeganie do ludobójstwa oraz (II) za ludobójstwo z zamiarem zniszczenia części ukraińskiej grupy narodowej; oraz

2) istnienie poważnego zagrożenia ludobójstwem na Ukrainie, co prowadzi do prawnego obowiązku zapobiegania ludobójstwu przez wszystkie państwa.

I. Grupa chroniona.

Ukraińska grupa narodowa jest uznawana na szczeblu krajowym i międzynarodowym, a także przez rosję w oficjalnych stosunkach międzypaństwowych. Tym samym ta grupa jest chroniona Konwencją o Ludobójstwie.

II. Podżeganie do ludobójstwa.

Zgodnie z art. III lit. c Konwencji o ludobójstwie bezpośrednie i publiczne podżeganie do popełnienia ludobójstwa jest odrębnym przestępstwem, niezależnie od tego, czy prowadzi do ludobójstwa.

III. Podżeganie do ludobójstwa zorganizowane przez rosję jako państwo.

a) Zaprzeczenie istnieniu tożsamości ukraińskiej. rosyjscy wysocy urzędnicy i komentatorzy mediów państwowych wielokrotnie zaprzeczali istnieniu odrębnej tożsamości ukraińskiej, argumentując, że ci, którzy identyfikują się jako Ukraińcy, zagrażają jedności rosji lub oddają się nazizmowi i dlatego zasługują na karę. Wypieranie się grup chronionych jest specyficznym wskaźnikiem ludobójstwa, zgodnie z kryteriami ONZ do oceny ryzyka masowych zbrodni.

b) Oskarżenia lustrzane. „Oskarżenia lustrzane” są najpotężniejszą i powtarzającą się formą podżegania, gdy napastnik oskarża grupę docelową o planowanie okrucieństw, które zamierza popełnić, przedstawiając grupę docelową jako zagrożenie egzystencjalne, a przemoc wobec niej jako samoobronę i konieczność. Prezydent putin i rosyjscy urzędnicy oskarżyli Ukrainę o ludobójstwo lub eksterminację ludności cywilnej na terenach kontrolowanych przez rosyjskich separatystów jako pretekst do inwazji na Ukrainę.

c) „denazyfikacja” i dehumanizacja. rosyjscy urzędnicy i państwowe media wielokrotnie przytaczały „denazyfikację” jako jeden z głównych celów inwazji i wymownie opisywały Ukraińców jako nieludzkich („zombifikowanych”, „zwierzęcych”, „podwładnych”), chorych lub zarażonych („bękart”, „brudny”). ")., "Nieporządek"), czy jako egzystencjalne zagrożenia i wcielenia zła ("Nazizm", "Młodzież Hitlera", "Trzecia Rzesza"). Ta retoryka jest wykorzystywana do przedstawiania znacznej części lub całego pokolenia ukraińskiego jako nazistów i śmiertelnych wrogów, czyniąc z nich legalny lub konieczny cel zniszczenia.

d) Konstruowanie zagrożenia egzystencjalnego w obliczu Ukraińców. W kontekście rosyjskim prowadzona przez państwo kampania podżegająca otwarcie łączy obecną inwazję z egzystencjalną wojną Związku Radzieckiego z nazistowskimi Niemcami – zwiększając wpływ propagandy na rosyjską publiczność w celu popełniania lub popierania masowych okrucieństw. dmitrij miedwiediew, obecny wiceprzewodniczący Rady Bezpieczeństwa rosji, opublikował 5 kwietnia 2022 r.: „Stając się Trzecią Rzeszą, Ukrainę spotka taki sam los, na jaki zasługuje!” Te zadania nie są wykonywane od razu. I zostaną one rozstrzygnięte nie tylko na polu bitwy.” Dzień przed Dniem Zwycięstwa, znanym jako najważniejsze święto narodowe rosji na cześć zwycięstwa nad nazistowskimi Niemcami, prezydent putin wysłał telegram do rosyjskich separatystów we wschodniej Ukrainie, że rosjanie walczą o „wyzwolenie swojej ojczyzny od nazistowskiego zbezczeszczenia”, przysięgając, że „Zwycięstwo będzie nasze, jak w 1945 roku”. rosyjski Kościół Prawosławny publicznie potwierdził historyczną analogię i pochwalił walkę rosji z nazistami.

e) Przygotowanie rosyjskich obywateli do wykonania lub zatwierdzenia okrucieństw. Kreml zaprzecza okrucieństwom popełnianym przez jego siły i nagradza żołnierzy podejrzanych o masakry na Ukrainie, dając żołnierzom możliwość popełnienia, a rosyjskiej opinii publicznej aprobatę dalszych okrucieństw. Kreml jest w stanie bezpośrednio podburzać opinię publiczną, kierując i intensyfikując swoją propagandę poprzez kontrolowane środowisko medialne i ostrą cenzurę wojskową. Wszystkimi rzecznikami podżegania do propagandy są wpływowi politycy, osoby religijne i przedstawiciele państwowych mediów, w tym prezydent putin. Coraz więcej dowodów na to, że rosyjscy żołnierze akceptują krajową kampanię propagandową państwa, odpowiadają powtarzając jej komunikaty podczas okrucieństw. Zgłoszone przez żołnierzy zarzuty to m.in. groźby gwałtu „każdej nazistowskiej dziwki”, „nazistowskie polowanie”, „uwolnimy cię od nazistów”, „jesteśmy tu, aby oczyścić cię z brudu” (po publicznej egzekucji ).

IV. Zamiar ludobójstwa.

Tym, co odróżnia ludobójstwo od innych przestępstw, jest „zamiar zniszczenia (grupy chronionej) jako takiej, w całości lub w części”. Zamiar ten może być uznany za akt państwa w przypadku dowodów na istnienie planu generalnego (uzyskanych z oficjalnych oświadczeń, dokumentów lub polityk) lub może być zdeterminowany schematycznym charakterem okrucieństw wobec chronionej grupy. Pięć aktów ludobójstwa – zabójstwo, ciężkie uszkodzenie ciała, umyślne tworzenie warunków życia do fizycznego zniszczenia, środki zapobiegające urodzeniu i przymusowe przenoszenie dzieci do innej grupy – może również wskazywać na zamiary ludobójstwa brane razem.

a) Plan ludobójstwa. „Ogólny plan” eksterminacji części ukraińskiej grupy narodowej można zademonstrować poprzez podżeganie do ludobójstwa, które zachęca do obecnej inwazji, lub zadziwiającą schematyczność i metody zbrodni, które wskazują na strategię wojskową.

V. Ludobójczy model zagłady wymierzony w Ukraińców.

a) Masowe zabójstwa. Wojska rosyjskie gromadziły ukraińskich cywilów na masowe rozstrzeliwania na terenach okupowanych, stosując typowe metody uśmiercania: skuwanie kajdankami, torturowanie i strzelanie w głowę z bliskiej odległości. Dobrze udokumentowana masakra w Buczy może wskazywać na konsekwentną taktykę stosowaną przez wojska rosyjskie w niedostępnych obecnie rejonach okupowanych. Liczba masowych grobów na terenach kontrolowanych przez rosjan gwałtownie rośnie, co zostało udokumentowane przez śledczych i zdjęcia satelitarne, chociaż pełny zakres zabójstw nie będzie znany do czasu uzyskania dostępu do obszarów kontrolowanych przez rosjan.

b) Celowe ataki na schrony, drogi ewakuacyjne i korytarze humanitarne. Siły rosyjskie systematycznie i celowo atakują schrony i drogi ewakuacyjne, które wydają się być częścią strategii wojskowej, zabijając ludność cywilną na oblężonych obszarach lub tam, gdzie toczą się działania wojenne.

c) Masowe bombardowanie obszarów mieszkalnych. rosyjskie wojska powszechnie używają masowych broni o podstawowym zasięgu lub amunicji kasetowej, atakując gęsto zaludnione obszary w co najmniej ośmiu regionach Ukrainy.

d) Rosyjskie oblężenia wojskowe: celowe i systematyczne tworzenie warunków zagrożenia życia. Nieustannie bombardując Ukraińców na okupowanych terytoriach, zarówno z terenu kraju, jak i spoza  niego, wojska rosyjskie jednocześnie i celowo tworzą warunki życia przeznaczone do fizycznego zniszczenia.

I. Zniszczenie infrastruktury krytycznej. W oblężonych miastach rosyjskie siły zbrojne postępują podobnie brutalnie, najpierw uderzając w systemy dystrybucji wody, elektryczność i źródła łączności, a następnie atakując placówki medyczne, spichlerze i centra dystrybucji pomocy humanitarnej, wskazując na specjalną strategię wojskową i politykę specjalnego mordowania Ukraińców. Te skoordynowane działania rosyjskiego wojska, mające na celu pozbawienie ukraińskich cywilnych przedmiotów niezbędnych do życia i utrzymywanie ich w tych bestialskich warunkach, pokazują, że oblężenia są przeznaczone do fizycznego zniszczenia. Według stanu na 15 kwietnia 1,4 mln osób we wschodniej Ukrainie dotkniętej konfliktem nie ma dostępu do czystej wody pitnej, a kolejne 4,6 mln osób nie ma dostatecznego dostępu do wody.

II. Ataki na system opieki zdrowotnej. Do 25 maja Światowa Organizacja Zdrowia udokumentowała 248 ataków na ukraiński system opieki zdrowotnej. Kolejne i celowe ataki wojsk rosyjskich na szpitale położnicze uwidaczniają zamiary ludobójstwa, jako że cztery z pięciu aktów ludobójstwa: zabójstwo lub ciężkie uszkodzenie ciała, pogorszenie warunków zagrażających życiu oraz zapobieganie bezpiecznym porodom ukraińskich kobiet.

III. Zniszczenie i konfiskata podstawowych artykułów, pomocy humanitarnej i zboża. rosyjskie wojska zniszczyły i przejęły ogromne rezerwy zboża, w tym ukradły setki tysięcy ton i przewiozły je do rosji, i wielokrotnie blokowały lub przejmowały pomoc humanitarną lub pracowników, którzy musieli ewakuować ukraińskich cywilów, wykorzystując w ten sposób głód jako środek wojny.

IV. Inne miejsca z zagrożeniem dla życia. Wojska rosyjskie przetrzymują Ukraińców także w innych miejscach, gdzie są pozbawieni podstawowych potrzeb, co czasami prowadzi do szybszej śmierci z powodu uduszenia lub głodu.

e) Gwałt i przemoc seksualna. Skala doniesień o przemocy seksualnej i gwałtach na terytoriach okupowanych przez rosję wskazuje na wszechobecność i systematyczne działania wojsk rosyjskich, w tym gwałty zbiorowe, gwałty na rodzicach w obecności dzieci i odwrotnie oraz niewolnictwo seksualne. Gwałt i przemoc seksualna mogą być licznymi aktami ludobójstwa, w tym środkami kontroli urodzeń, i powodować dobrze zbadane, długoterminowe szkody fizyczne i biologiczne. Zakres przemocy seksualnej w tej wojnie stanie się znany dopiero z czasem, chociaż prawdopodobnie nigdy nie zostanie w pełni wyjaśniony.

f) Przymusowe wysiedlenie Ukraińców. rosja poinformowała o przesiedleniu ponad miliona osób z Ukrainy do rosji od czasu inwazji, w tym ponad 180000 dzieci. Uchodźcy i urzędnicy zgłaszają przymusowe przesiedlenia lub groźby użycia siły. Według ukraińskich urzędników, rosyjskie ustawodawstwo jest nowelizowane, aby przyspieszyć proces adopcji dzieci z Donbasu, a dzieci ukraińskie przymusowo wysyłane do Rosji są zmuszane do uczęszczania na lekcje języka rosyjskiego. Przymusowe przesiedlanie dzieci ukraińskich do rosji jest aktem ludobójstwa w rozumieniu art. II lit. e) Konwencji o ludobójstwie.

VI. Zamiar częściowego zniszczenia ukraińskiej grupy narodowej.

O zamiarze zniszczenia grupy „w części” przesądza nie tylko liczba strat Ukrainy, która jest znacznie niedoszacowana. Skalę okrucieństw wobec Ukraińców należy oceniać pod kątem rosyjskiego terytorium operacji lub kontroli. Podczas wycofywania się z okupowanych regionów wojska rosyjskie pozostawiły po sobie liczne ślady skoncentrowanego fizycznego zniszczenia, w tym masowe strzelaniny z bliskiej odległości, tortury, niszczenie infrastruktury krytycznej, gwałty i przemoc seksualna. Wybiórcze prześladowanie ukraińskich przywódców lub działaczy poprzez uprowadzenia i zabójstwa jest kolejnym przejawem zamiaru częściowego zniszczenia ukraińskiej grupy narodowej, ponieważ osoby te reprezentują grupę lub mają kluczowe znaczenie dla jej przetrwania.

VII. Obowiązek zapobiegania ludobójstwu.

Państwa mają prawny obowiązek zapobiegania ludobójstwu poza swoimi granicami, gdy tylko uzyskają wiadomości o poważnym zagrożeniu ludobójstwem – ten próg jest wyraźnie określony w niniejszym raporcie, więc państwa nie mogą dłużej zaprzeczać wiedzy o nim. Konwencja o ludobójstwie nakłada na państwa minimalny obowiązek prawny podjęcia odpowiednich działań w celu zapobiegania ludobójstwu i ochrony wrażliwej ludności Ukrainy przed bezpośrednim zagrożeniem ludobójstwa.

prs